Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ շա•կալ•չի 

  1. Վան՝ հին պատառոտված կոշիկներ՝ շակալներ հավաքող

Արտահայտություններ

խմբագրել
  1. շակալջու դռնեն կակալ վո՞վ ի տեսե

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։