շահամոլություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ʃɑhɑmɔlutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ շահամոլութիւն
վանկեր՝ շա•հա•մո•լութ•յուն
Գոյական
- շահամոլ լինելը, մարդու վարքը և մոտիվները բնորոշող բացասական հատկությունը, որն իր բոլոր արարքներն ու շրջապատողների հատ փոխհարաբերությունները դիտում և դրանց ուղղություն է տալիս անձնական նյութական օգուտի տեսակետից ◆ Չարաշահություն. շահամոլություն, նույնիսկ այնպիսի վայրում, ինչպիսին է անապատը, որտեղ ամեն ինչ թաղված է անորոշության մեջ։ (Ստեփան Ալաջաջյան)
- մոլի շահասիրություն
- շահամոլական արարք, գործելակերպ, գործարք
- (իրավ․) քրեական իրավունքում՝ հանցագործություն շարժառիթներից մեկը, որը կայանում է հանցագործություն կատարելու միջոցով շահ ձեռք բերելու մեջ
Հոմանիշներ
խմբագրել- շահապաշտություն, շահատենչություն, շահադիտություն, օգտապաշտություն, մերկանտիլիզմ, յուրաշահություն (հզվդ․)
- տե՛ս չարաշահություն
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Խմբագրությամբ Ի․ Ս․ Կոնի, Բարոյագիտական բառարան, Երևան, ««Հայաստան» հրատարակչություն», 1985 — 200 էջ։
- Արեն Կոբալյան, Իրավաբանական համառոտ բացատրական բառարան, Վանաձոր, 2005 — 80 էջ։