Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [ʃɑhɑmɔlutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ շահամոլութիւն

վանկեր՝ շա•հա•մո•լութ•յուն 

Գոյական

  1. շահամոլ լինելը, մարդու վարքը և մոտիվները բնորոշող բացասական հատկությունը, որն իր բոլոր արարքներն ու շրջապատողների հատ փոխհարաբերությունները դիտում և դրանց ուղղություն է տալիս անձնական նյութական օգուտի տեսակետից ◆ Չարաշահություն. շահամոլություն, նույնիսկ այնպիսի վայրում, ինչպիսին է անապատը, որտեղ ամեն ինչ թաղված է անորոշության մեջ։ (Ստեփան Ալաջաջյան)
  2. մոլի շահասիրություն
  3. շահամոլական արարք, գործելակերպ, գործարք
  4. (իրավ․) քրեական իրավունքում՝ հանցագործություն շարժառիթներից մեկը, որը կայանում է հանցագործություն կատարելու միջոցով շահ ձեռք բերելու մեջ

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. շահապաշտություն, շահատենչություն, շահադիտություն, օգտապաշտություն, մերկանտիլիզմ, յուրաշահություն (հզվդ․)
  2. տե՛ս չարաշահություն

Արտահայտություններ

խմբագրել

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Խմբագրությամբ Ի․ Ս․ Կոնի, Բարոյագիտական բառարան, Երևան, ««Հայաստան» հրատարակչություն», 1985 — 200 էջ։
  • Արեն Կոբալյան, Իրավաբանական համառոտ բացատրական բառարան, Վանաձոր, 2005 — 80 էջ։