Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ շա•ղա•տար 

  1. փողաձև խեցիների կարգին պատկանող ծովային որդանման կենդանի գլխի կողմում մատանու նման լայն բացված խեցի ունի, որով ծակում է փայտը և ներս է մտնում, նաշափուկ

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։