շամըռ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [ˈʃɑmər]
վանկեր՝ շա•մըռ
- Արարատյան՝ թփի տակ մնացած, լավ չհասած (խաղող) ◆ Էս շամբըռ հավողները բերել ես ի՞նչ անեմ։ Սահակ Ամատունի
- ստվերոտ, արևազուրկ ◆ Հողը շամըռ է, խաղողը լավ չի քաղցրանում։
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։