շամըռ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [ˈʃɑmər]
վանկեր՝ շա•մըռ
- Արարատյան՝ թփի տակ մնացած, լավ չհասած (խաղող) ◆ Էս շամբըռ հավողները բերել ես ի՞նչ անեմ։ Սահակ Ամատունի
- ստվերոտ, արևազուրկ ◆ Հողը շամըռ է, խաղողը լավ չի քաղցրանում։
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։