շաշութին
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [ʃɑʃuˈtʰin]
վանկեր՝ շա•շու•թին
- Ղարաբաղ՝ հիմարություն, ապուշություն, անմտություն, անխելքություն ◆ Սիմոնի հետ էին կռվում յուր «շաշության» համար, որ բանն այստեղ հասցըրեց։ Հովհաննես Թումանյան
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։