շարթ

Հայերեն բարբառային բառ

• ՄՀԱ՝ [ʃɑɾtʰ]

վանկեր՝ շարթ 

1. Կարին՝ գրազ
2. պայման ◆ - Ասու կշտին շարթ ըլնի, -ասում ա տղեն, -թե սաղ մնացի՝ ես քունն եմ, դու՝ իմը։ Հժհք ◆ Էս առչին նհետ ախպեր ըն տառալ էս շարթավը, որ նոբաթ նոբաթան մինը տանը կենա։ Հժհք

Արտահայտություններ

1. շարթ անել,
2. շարթ էնել, պայման անել, ◆ Էս արտի բերքը քաղեմ, շարթ եմ հնըմ քու առաջդ, օր քեզի հետ հավասար կիսեմ։ Ահ
3. շարթ բռնել,
4. շարթ կտրել
   1. պայման կապել
   2. գրազ գալ
5. շուրութ կապել, որոշել, պայմանավորվել, պայման կապել ◆ Շուրուտ կապեցին, օր պստի աղբեր Դավիթ նստի։ Սասնա ծռեր

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։