շափարզա
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ շա•փար•զա
- Մուշ՝ շվարած, շփոթված ◆ - Դու լե գինաս, օր իմ կնիկ մեռեր է, մկա ընձի նա սթրում, նա շահող-շահապտող, մանցեր իմ շարփազա: (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
Արտահայտություններ
խմբագրել- շիվար շարփազա - շվարած, տարակուսանքի մեջ ընկած, մոլորված ◆ Վո՞վ պիտի շինի մեր էն խին ու աննման քյաղքա. Էն տեղի խայ ա՞զգ. ինոնք չանց մե շիվար ու շափարզա են։ ԱՏՍ ◆ Էրկու յար ունեմ. մեկ խին, մեկ թազա, մեկն կուտա արաղ, մեկն կուտա մազա, էն արազ տվողն շիվար շափարզա, էն մազա տվողն ծի կուտա ճազա։ ԱՏՍ
Աղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։