Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ շեն•քա•վեր 

  1. Վան՝ տգեղ, տձր ու անկանոն (հագվածքի մասին)
  2. տգեղացած, գեղեցկությունն ավերված

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։