Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ շըլ•պ(ը)լ•կել 

  1. Վան՝ իրար վրա տալ ◆ Իմ անկալատ ախպեր, կիրերտ սկուն ինչ քրթու օլամ խառնվածքի կ’շըլպլկես վեր մեյմեկու։ ԱՏՍ

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։