շընքաքուկ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ շըն•քա•քուկ
- Վան, Մոկս՝ ◆ անորոշ տեսակի փշոտ բույս, որը աճում է ավերակներում. անասունները մեծ ախորժակով ուտում են։ Թաքվոր, ինչ պիրեմ քյե նըման, քյո կանաչ արև քյե նման... գոզի ծառեր պտուղ կախեն, պըտղեք տյուք էլ ինոնց նըման. Շընքաքուկ որ կը չորներ, փուշը չարկամիդ աչքը մըտներ։ (Գարեգին Սրվանձտյան)
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։