շիրա

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ʃiˈɾɑ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ շի•րա 

շիրա 1

Մարաշ՝

1. մզած խախողի հյութ, քաղցու ◆ Եվ արնագույն շիրան քարե տաշտից ծորում էր կավե կարասը։ (Ակսել Բակունց)
2. Վան, Ղարաբաղ՝ դեռ չխմորված քաղցր նոր գինի
3. Նոր Նախիջևան, Կարին, Ջավախք, Մալաթիա՝ մրգի հյութ
4. Կարին՝ քաղցր և կպչուն հյութ (շաքարի, մեղրի և այլն)
5. (խոհր․) հիմնականում խաղողի ողկույզահատիկների քաղցր հյութ, պատրաստում են օշարակներ, ըմպելիքներ, որը խմորվելով առաջացնում է գինի

Հոմանիշներ

1. տե՛ս քաղցու
2. (նորբ․) դոշաբ, մաթ, քաղցու

Արտահայտություններ

1. շիրա հանել - Խարբերդ, Բալու՝ խաղողը ճմռելով շիրա ստանալ, խաղող քամել
2. շիրա էփել - Խարբերդ, Բալու՝ խաղողի քաղցուն՝ շիրան եփել ռուպ՝ մաթ պատրաստելու համար

Բաղադրյալ բառեր
շիրախանա շիրահան շիրայոտ շիրայոտել շիրատուն շիրբախտ

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ must գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ виноградное (ru) ‎(vinogradnoje), фруктовое сусло (ru) ‎(fruktovoje suslo) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

շիրա 2

1. Ղարաբաղ, Գանձակ՝ տե՛ս շիր¹

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Սերգեյ Ավագյան, Հայերեն-անգլերեն-ռուսերեն խոհարարական բացատրական բառարան, Երևան, «ԴԱԼԼ», 2009 — 240 էջ։
• Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։