Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ շի•րի•նուկ 

  1. Վան՝ ծառերի բնին խիտ կպած կարմրագույն մակաբույծ միջատ, որ ծծում է ծառերի հյութը և տկարացնում է ծառը, քաղցր հյութ է արտադրում
  2. այդ ձևով առաջացած ծառերի հիվանդություն

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։