շիքիլ

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ շի•քիլ 

շիքիլ1

1. Մոկս՝ պատկեր, կերպարանք ◆ Էնու շիքիլ, քնու աչքիր, էնու բյաժ կ'նմաներ Զորաբ։ Ահ
2. նկար ◆ Տեսան որ ... մե դապաղա թղթի վրեն էրկու շքիլք կեր։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ) ◆ Բերուց հիրա շիքիլը: (Երվանդ Լալայան)

Արտահայտություններ

1. շիքիլ շնորհք Ղարաբաղ՝ - արտաքին պատկեր, շենք ու շնորհք
2. շիքիլը քաշել - պատկերը քաշել, նկարել

շիքիլ2

1. Ղարաբաղ՝ փոքր փայտե մեխ՝ կոշիկի տակ խփելու համար

շիքիլ3

1. Ղարաբաղ՝ գործածվում է կապակցության մեջ

Արտահայտություններ

1. շիքիլ թխել Ղարաբաղ՝ - գողանալ, թռցնել

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։