շիքիլ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ շի•քիլ
շիքիլ1 խմբագրել
- Մոկս՝ պատկեր, կերպարանք ◆ Էնու շիքիլ, քնու աչքիր, էնու բյաժ կ'նմաներ Զորաբ։ Ահ
- նկար ◆ Տեսան որ ... մե դապաղա թղթի վրեն էրկու շքիլք կեր։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ) ◆ Բերուց հիրա շիքիլը: (Երվանդ Լալայան)
Արտահայտություններ խմբագրել
- շիքիլ շնորհք Ղարաբաղ՝ - արտաքին պատկեր, շենք ու շնորհք
- շիքիլը քաշել - պատկերը քաշել, նկարել
շիքիլ2 խմբագրել
- Ղարաբաղ՝ փոքր փայտե մեխ՝ կոշիկի տակ խփելու համար
Արտահայտություններ խմբագրել
շիքիլ3 խմբագրել
- Ղարաբաղ՝ գործածվում է կապակցության մեջ
Արտահայտություններ խմբագրել
- շիքիլ թխել Ղարաբաղ՝ - գողանալ, թռցնել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։