Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ շ(ը)խ•շըխ•կիկ 

  1. Վան՝ եզներ քշելու հատուկ մտրակ, որ ձայն է հանում

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։