շհար
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [ʃhɑɾ]
վանկեր՝ շ(ը)•հար
- Նոր Բայազետ, Ղարաբաղ, Համշեն՝ քաղաք ◆ Ատարակ մի ասիլ, մի շհար ասա. աչքդ ինչ սիրի, կգտնվի։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Էս Վան շհարումը մի պուրթ կյոզող մարթ ա լըմ, մին սիրուն, սիրուն րեքնակի նման ջլիզ սիրուն էլ կնիկ ա ունենըմ։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ) ◆ Թափան խալխը սաղ շըհարիԶարկին շեյփուրը, բալաբան։ (Քյոռ Օղլի)
Արտահայտություններ խմբագրել
- շհար բա շհար, քաղաքից քաղաք, տեղից տեղ ◆ Չրու սօր դյադարգյուն ընգած՝ շհար բա շհար պարապ սարապ ման ի կյամ։ (Տմբլաչի Խաչան)
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։