շղալ

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ շ(ը)•ղալ 

շղալ 1

1. տե՛ս շաղալ
2. Վան՝ քամու հոսանքից շարժվել (հասած արտի մասին), խշշալ
3. Վան, Պապեն՝ շյուղ դառնալ, կանաչել (նոր ծլած կանաչի՝ ցորենի մասին), կանաչին տալ, նոր սկսել երևալ ◆ Արտերը շղացեր են։ (Հրաչյա Աճառյան)

շղալ 2

1. Վան՝ փայլել, փայլփլել

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։