շղալ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ շ(ը)•ղալ
շղալ 1 խմբագրել
- տե՛ս շաղալ
- Վան՝ քամու հոսանքից շարժվել (հասած արտի մասին), խշշալ
- Վան, Պապեն՝ շյուղ դառնալ, կանաչել (նոր ծլած կանաչի՝ ցորենի մասին), կանաչին տալ, նոր սկսել երևալ ◆ Արտերը շղացեր են։ (Հրաչյա Աճառյան)
Արտահայտություններ խմբագրել
շղալ 2 խմբագրել
- Վան՝ փայլել, փայլփլել
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։