շմալ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ շ(ը)•մալ
շմալ1 խմբագրել
- Ղարաբաղ, Հավարիկ՝ ծառի վրա լավ բողբոջած նուրբ ու երկար ճյուղ
- Նիկոմեդիա, Հավարիկ, Քանդակ՝ թթի ծառի ճյուղ
- Ղարաբաղ, Կարին, Շիրակ, Հավարիկ, Մուշ, Վան՝ (փխբ․) բարակ ու երկար, նուրբ ու բարեձև ◆ Մեռնեմ շմալ բոյիդ։ Սահակ Ամատունի
Արտահայտություններ խմբագրել
շմալ2 խմբագրել
- Համշեն, Վան՝ մուշ-մուշ քնել
- Խոտուրջուր՝ քթով շնչել
Արտահայտություններ խմբագրել
շմալ3 խմբագրել
- Վան՝ գործածվում է կապակցության մեջ
Արտահայտություններ խմբագրել
- շմալ մհմալ - հաստաբազուկ, կորովի երիտասարդ
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։