Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ շ(ը)մփ•լել 

  1. Մուշ, Բաղեշ, Մանազկերտ՝ կպչել, ամուր փակչել (մարդը՝ մարդուն, մարդը՝ պատին) ◆ Էդ օր տեսա, շըմփլա, հ'էլա գոմու հ'առիք, գերանմ՝ բռնի, օդներս զարկի պատ ու կախվա, մանցի։ Հժհք

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։