շնոֆոր
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ շ(ը)•նո•ֆոր
Մուշ, Բուլանըխ՝
- սուր վարակիչ վտանգավոր հիվանդություն
- ժանտախտ, ժանտամահ, ցավ ու չոռ ◆ Եղավ որ շնոֆոր քաշվավ երկրեն, երկիր խաղնդավ։ Ահ
- Ակն՝ գրող ◆ Շնոֆորի (գրողի) բրդուճ դնիմ բերանդի։ Բնս
- Մուշ, Բաղեշ՝ բկի տակ գոյացող սուր վարակիչ մահացու ուռուցք
Արտահայտություններ
խմբագրել- շնոֆորը վրեդ դնեմ, տակը մնաս - մեռնես, մահը քեզ տանի (անեծք)
Աղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։