Հայերեն դարձվածք

  1. ճնշել (իր ներկայությամբ) ◆ Ամբողջ օրը դուրս չէր գալիս. նստած էր տնեցիների շնչին: ◆ Դա սառն ու խստաբարո ծանրորեն նստած էր շնչիս վրա և հետամուտ էր իմ ամեն մի քայլին։ «ՍՀ» ◆ - Էսպես կխտվտա (թշնամին), նստե իմ շնչին, կխտվտա ու իմ ջլեր կքշե։ Մուշեղ Գալշոյան
  2. ծանրանալ, բեռ լինել ◆ Եղբոր՝ առանց այն էլ բազմանդամ ընտանիքի շնչի նրա էր նստել: ◆ - Նստել է մեր շնչի վրան, / Տար, կորցրու՝ ազատվիմ։ (Ավետիք Իսահակյան)

Աղբյուրներ

խմբագրել
  1. Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։