շնքաքուկ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ շ(ը)ն•քա•քուկ
- մի տեսակ փոտ բույս, որ աճում է ավերակներում, անասունները մեծ ախորժակով ուտում են ◆ Թաքվոր, ինչ զիրեմ քյե նըման, քյո կանաչ արև քյե նըման ... գոզի ծառեր պտուղ կախեն, պըտղեք տյուք էլ ինոնց նման շնքաքուկ որ կը չորնել, փուշը չարկամիդ աչքը մըտներ։ (Գարեգին Սրվանձտյան)
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։