Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ շող•գամպ

Սեբաստիա՝ շաղգամ ◆ Աստված պելանիս տա, հերիֆ, սա շողգըմներում ըլ անունը խնծոր դրեր են։ (Թլկատինցի) ◆ Շաղգամն ալ, երևույթով բողկին նման է, բայց համով կը տարբերի անկե։ Համո Սահյան

շաղգամ ապուր, Խարբերդ՝ շաղգամով եփած ապուր ◆ Ասով ապուր կեփեն շաղգամպուր անունով։ Համո Սահյան
շաղգամեն շաղգամ կբուսնի, Պոլիս՝ ինչ որ ցանես, այն էլ կհնձես, քո (նրա) վարմունքի՝ արարքի պատասխան էլ քեզ (նրա) հետ կվարվեն
շողգամին արտը մեծցեր է, Սեբաստիա՝ մեծացել է, մեծղի՝ գիրուկ է դարձել (աղջիկների մասին)
ջուրով խաշած շողգամեն ալ անլի, Պոլիս՝ անհաս, անբովադնակ ◆ Աղա վարպետ, քու ան քարոզներդ ինտոր կմարսեն մտիկ ընկողները, որ ջուրով խաշված շողգամեն ալ անլի, անհամ փսխեցուցիչներն են։ (Թլկատինցի)

Աղբյուրներ

Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։