Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ շոպ

Սասուն, Վան՝ տիֆ ◆ Մեր գեղումը շոպ կա։ Սահակ Ամատունի ◆ Աստված տնե դռնե հեռու պահե ... էս է, վարցավք կամ շոպի հիվանդ է։ ԱԺ ◆ Շոպան բծավոր տիֆ է։ (Եղիազար Կարապետյան) ◆ Գեղը շոպա ընկավ, դեղեն մե 25-30-ի չափ մարդ մեռան՝ չունքի ոչ դեղ կար գեղանը, ոչ էլ դոխտուր։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
սուր վարակիչ ինչ-որ հիվանդություն ◆ Վարակիչ հիվանդություններից միայն շոպա կոչված ցավից կը վախենան։ Ահ
Կարին, Շիրակ՝ ջերմ, տենդ
դալուկ
Մուշ, Բաղեշ՝ ջերմությամբ ուղեկցվող մրսածություն
տապ, խորշակ
Ղարաբաղ՝ սաստիկ տապից բույսերի խանձվելը

Աղբյուրներ

Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։