Հայերեն դարձվածք

  1. ա/մ ետ ընկած՝ խուլ անկյուն ◆ - Անապատին մեկ անկյունը շունին սատկած տեղը նետած ես զիս, ոչ մարդու երես, ոչ...: Աբել ◆ Գնած էի ինքնաշարժի վարորդ մը, որ հանձն առած էր «շան սատկած տեղ»ը՝ Համրա, տանիլ զինք։ Աբել

Աղբյուրներ խմբագրել

  1. Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։