Հայերեն դարձվածք

  1. մինչև մի տեղ վազել-փախչել-հասնել ◆ Շունչս էլ մեկ էլ ծովի ափին առա: Բայց իմս ինձ հասավ։ (Լեո) ◆ Նունու ֆարն անմիջապես դուրս եկավ եկեղեցուց և շունչը մեկ էլ այգու դռանն առավ: Ստեփան Զորյան ◆ - Նվարդ իսկույն գլխարկ մը կը դնե գլուխը և շունչ կ'առնե Սահակ էֆենտիին [«էֆենդիին»] տունը: Երվանդ Օտյան ◆ - Ձեր գլուխ-գործոց հոդվածը կարդալուս պես շունչս հոս առի: Մկրտիչ Կորյուն ◆ համեմատության համար՝ մինչ ժամանակը քալեց, քալեց, ապա սկսավ վազեց ու շունչը առավ հայկական թաղամասեն հեռու, շատ հեռու՝ այլ թաղամասերու մեջ: Գևորգ Աճեմյան
  2. մի տեղ ապաստանել. հանգրվանել ◆ Շահենը տվեց իր վերջին հրաժարականը [«հրաժեշտը»] և շունչը Թիֆլիսումն առավ: (Պերճ Պռոշյան) ◆ Գեղ-գեղովի էս որ տեսան, / Գումար փախան, եղան ցրիվ, / Հանց չոր խռիվ քամու բերան, / Ծերպ ու ծործոր շունչերն առան: (Ավետիք Իսահակյան) ◆ Եթե ձերբակալվեր՝ չգիտցվիր [չը՛գիտցըվիր] թե ո՛ր վանքին մեջ պիտի առներ շունչը: Հակոբ Պարոնյան ◆ Լևոնը...տեղահանութենեն ազատվեր ու Հալեպ առեր էր շունչը: Բենիամին Նուրիկյան
  3. այցելել (շտապելով) ◆ Ինք որ հազիվ տարին մեկ երկու անգամ դպրոցեն ներս ոտք կը դներ, հիմա ամեն առտու շունչը հոն կ'առներ: Եր ◆ Ինչո՞ւ զարմանալ այլևս, որ մեր հերոսները շունչերնին ուղղակի Մոսկվա առնեն տարին քանի մը անգամ ու քանի մը ամիսով։ Անդրանիկ Ծառուկյան

Աղբյուրներ

խմբագրել
  1. Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։