Հայերեն դարձվածք

  1. շնչահեղձ լինել (փխբ․) ◆ Պատերազմի առաջին տարիներին շունչս կտրվում էր, կարծես սիրտս դադարում էր բաբախելուց։ (Հրաչյա Քոչար)
  2. մեռնել ◆ - Դու ինչի՞ տեր ես, / Որ գաս դնչովդ, / Քթով-պնչովդ / Ջուրս պղտորես. / Բռնեմ դունչդ, / Կտրի շունչդ: ԱթԽ ◆ Թե իմանում է, շունչ է քաշում օքմինը [«մեկը»], ջարդում է, մինչև շունչը կտրի: Հովհաննես Թումանյան
  3. հուզվել, ցնցվել ◆ Արամի շունչը կտրվում էր, նա այնպես բորբոքվել էր, որ չէր նկատում, թե ինչպե՛ս այդ խոսքերով... տակնուվրա (էր) անում նրա հոգին։ «Գրական թերթ»

Աղբյուրներ

խմբագրել
  1. Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։