շուռտի-շուռտի

Հայերեն բարբառային բառ

• ՄՀԱ՝ [ʃurti ʃurˈti]

վանկեր՝ շուռ•տի-շուռ•տի 

1. Հավարիկ՝ այս ու այն կողմ, վեր ու վար, շրջմրջված, շրջշրջած

Արտահայտություններ

1. շուռտի մուռտի անել
2. շուռտի շուռտի անել
3. շուռտի մուռտու անել
4. շուռտու շուռտու անել
   1. շրջմրջել, այս ու այն կողմ դարձնել
   2. ման գալ, պտտվել ◆ Ծեր հաթ շուռտու-շուռտու ան անըմ։ (Խաթաբալա)
   3. պտցնել, ման տալ ◆ Վըրթա բեդ ըմ տեռալ, վեր փուլ թուփ անեմ, առաչնորթ տեռնամ, մեռած ժըմանակ էլ բեմավը շուռու շուռու անիմ։ (Խաթաբալա)
5. գլխովը շուռտու-շուռտու անել, (մեկի) չորս կողմը պտտվել, մեծարել

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։