շուտասելուկ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ʃutɑsɛˈluk]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ շու•տա•սե•լուկ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- (նորբ․) ժողովրդական ստեղծագործության կատակային ժանր․ նմանահունչ բառերից կազմված ասույթ՝ նախադասություն, որ արագ ասել դժվար է և արտասանողը հաճախ սխալվում է՝ ծիծաղելի աղավաղումներ կատարելով
- արագախոսություն, արագ խոսելը
Հոմանիշներ խմբագրել
- շուտասելիք, շուտասուք, շուշուկ (ժողովրդական ստեղծագործության կատակային ժանր, նմանահունչ բառերից կազմված ասույթ)
- տե՛ս արագախոսություն
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Լ․ Տիմոֆեև, Ն․ Վենգրով, Գրականագիտական տերմինների համառոտ բառարան (Հայպետուսմանհրատ), Երևան, 1957 — 247 էջ։
- Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։