Հայերեն
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ (ը)շ•տա•պել
շտապ + -ել
< штапель < գերմ. Stapel
- աշխատել որևէ բան շուտ՝ առանց հետաձգելու, առանց ձգձգելու կատարել
- արագորեն գնալ, արագ քայլել՝ ընթանալ
- արագ՝ հապճեպ կերպով կատարել՝ անել՝ ասել մի բան առանց հարկ եղածին պես կշռադատելու՝ մշակելու՝ ձևավորելու և այլն, հապճեպորեն և մակերեսայնորեն անել մի բան ◆ Շտապեց, բայց արդյունքը խոտան եղավ։
- (փխբ․) ժամանակից՝ հարկ եղած պահից և այլնից առաջ անել՝ կատարել մի բան ◆ Գրե՞լ ես ուզում. մի շտապիր, դրա ժամնակն էլ կգա։ (Սովետական Հայաստան)
- անմիջապես՝ անհապաղ ուղղվել՝ դիմել դեպի մի տեղ կամ ձեռնարկել մի բանի (որևէ տեղեկություն կարգադրություն և այլն ստանալուն պես) ◆ Հերթապահ բժիշկն շտապեց դեպքի վայրը։ Եր
- չհամբերել, համբերություն չունենալ սպասելու՝ դադար առնելու և այլն ◆ Նա շտապում էր օր առաջ հասնելու քաղաք և տեսնելու իր մտերիմներին։
- (փխբ․) արագորեն հոսել, սրընթաց հոսել ◆ Գետն շտապում էր։ ԴԳ
- աճապարել, փութալ, արտորալ, ճեպել, վռազել (խսկց․), (հնց․) հապճեպել, վաղվաղել, երագել, (հզվդ․) արագել, տապտապել, (գվռ․) շուտանալ, թիլիթափել, հելթփել, իրար անցնել, վռազ լինել, հայ անել, ձեռն առնել, ոտ ու ձեռ ընկնել, փոխանը կրակ ընկնել, կրակի գնալ, վրա հասնել, սարիաթ առնել, տապտ ապանել, յուղը թավին այրվել
-
-
-
| Խոնարհում
|
|
| Անորոշ դերբայ
|
շտապել
|
| Ենթակայական դերբայ
|
շտապող
|
| Հարակատար դերբայ
|
շտապած
|
| Համակատար դերբայ
|
շտապելիս
|
| Անկատար դերբայ
|
շտապում
|
| Վաղակատար դերբայ
|
շտապել
|
| Ապակատար դերբայ
|
շտապելու
|
| Ժխտական դերբայ
|
շտապի
|
| անձ
|
եզակի
|
հոգնակի
|
| առաջին
|
երկրորդ
|
երրորդ
|
առաջին
|
երկրորդ
|
երրորդ
|
| Սահմանական եղանակ
|
|
ես
|
դու
|
նա
|
մենք
|
դուք
|
նրանք
|
| Անկատար ներկա
|
շտապում եմ
|
շտապում ես
|
շտապում է
|
շտապում ենք
|
շտապում եք
|
շտապում են
|
| Անկատար անցյալ
|
շտապում էի
|
շտապում էիր
|
շտապում էր
|
շտապում էինք
|
շտապում էիք
|
շտապում էին
|
| Ապակատար ներկա
|
շտապելու եմ
|
շտապելու ես
|
շտապելու է
|
շտապելու ենք
|
շտապելու եք
|
շտապելու են
|
| Ապակատար անցյալ
|
շտապելու էի
|
շտապելու էիր
|
շտապելու էր
|
շտապելու էինք
|
շտապելու էիք
|
շտապելու էին
|
| Վաղակատար ներկա
|
շտապել եմ
|
շտապել ես
|
շտապել է
|
շտապել ենք
|
շտապել եք
|
շտապել են
|
| Վաղակատար անցյալ
|
շտապել էի
|
շտապել էիր
|
շտապել էր
|
շտապել էինք
|
շտապել էիք
|
շտապել էին
|
| Անցյալ կատարյալ
|
շտապեցի
|
շտապեցիր
|
շտապեց
|
շտապեցինք
|
շտապեցիք
|
շտապեցին
|
| Ըղձական եղանակ
|
|
ես
|
դու
|
նա
|
մենք
|
դուք
|
նրանք
|
| Ապառնի
|
շտապեմ
|
շտապես
|
շտապի
|
շտապենք
|
շտապեք
|
շտապեն
|
| Անցյալի ապառնի
|
շտապեի
|
շտապեիր
|
շտապեր
|
շտապեինք
|
շտապեիք
|
շտապեին
|
| Պայմանական եղանակ
|
|
ես
|
դու
|
նա
|
մենք
|
դուք
|
նրանք
|
| Ապառնի
|
կշտապեմ
|
կշտապես
|
կշտապի
|
կշտապենք
|
կշտապեք
|
կշտապեն
|
| Անցյալի ապառնի
|
կշտապեի
|
կշտապեիր
|
կշտապեր
|
կշտապեինք
|
կշտապեիք
|
կշտապեին
|
| Հարկադրական եղանակ
|
|
ես
|
դու
|
նա
|
մենք
|
դուք
|
նրանք
|
| Ապառնի
|
պիտի շտապեմ
|
պիտի շտապես
|
պիտի շտապի
|
պիտի շտապենք
|
պիտի շտապեք
|
պիտի շտապեն
|
| Անցյալի ապառնի
|
պիտի շտապեի
|
պիտի շտապեիր
|
պիտի շտապեր
|
պիտի շտապեինք
|
պիտի շտապեիք
|
պիտի շտապեին
|
| Հրամայական եղանակ
|
|
|
դու
|
|
|
դուք
|
|
| Ապառնի
|
|
շտապի՛ր
|
|
|
շտապե՛ք
|
|
|
- արհեստական կամ սինթետիկ մանրաթելի մի տեսակ
- այդ մանրաթելից պատրաստվող գործվածք
-
-
-
-
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
