շրջվածք
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [ʃɾd͡ʒvɑt͡skʰ]
վանկեր՝ շ(ը)րջ•վածք
- Խարբերդ՝ շուռ տալը, շրջելը
- (նորբ․) (փխբ․) առարկայի հեռապատկերային դիրք, ռակուրս ◆ Ամառային գիշերվա հովվերգական պատկերը քնարական պահի ինչ-որ մի խորքային շրջվածքով հանկարծ ընդարձակում է իր սահմանները։
Արտահայտություններ
խմբագրել- շրջվածք էնել
- կրկին վարել, նորից հերկրել, կրկվար անել
- կալի կամնած ձանծելը՝ ցողունները վրա տալ, տակինը երես հանել
- զագեստը շուռ տալ տակի երեսը շիտակ կողմը դարձնել
Աղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։