Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ շ(ը)•փ(ը)ռ•տել 

  1. Վան՝ պատառոտել, գզգզել ◆ Լաճն էր` որ առավտուն ակխավ վեր կացավ տեսավ որ ուր հալ շատ փարիշան ի, կտռտած, շփռտած, կույոտ ցռոտ հալի մեջ ի։ Ահ

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։