Հայերեն

վանկեր՝ ո•գե•սով•յալ 

Բառակազմություն խմբագրել

Ածական

  1. (նորբ․) ոգու սով ունեցող, ոգեղենի կարոտ ◆ Հուսիկ Խանդամուրը երգիծաբան էր և, իհարկե, կըմբռներ վարպետի հումորը ի տարբերություն այսօրվա ոգեսովյալների։

Աղբյուրներ խմբագրել