ոժով

Հայերեն բարբառային բառ

• ՄՀԱ՝ [vɔˈʒɔv]

վանկեր՝ ո•ժով 

1. Վան՝ ուժեղ, զորեղ ◆ Ծո արեկակ, տյու շա՞տ ոժով ես, կասի, հո՜ւ, որ ես ոժով էլնի Ամպ իմ դեմս չէր պռնե։ ԱՏՍ

Արտահայտություններ

1. ոժով ոխչնծով,
   1. ուժեղ ու առողձ
   2. հուժկու, զորավոր

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։