ողորմություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [vɔʁɔɾmutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ ողորմութիւն
վանկեր՝ ո•ղոր•մութ•յուն
Կազմություն
խմբագրելԱրմատ՝ ողորմ, վերջածանց՝ -ություն:
Գոյական
- գթություն, կարեկցություն, ողոքանք ◆ Աստծո ողորմությունը հասավ, մեզանից մեկը քանդեց իր կապերը և մեր կապերն էլ արձակեց։ (Րաֆֆի)
- մուրացկանին՝ աղքատին և այլոց տրվող բաժին՝ նվեր, օգնություն՝ օժանդակություն փողով կամ ուտելիքով, իրերով ◆ Աղքատը ողորմություն ուզեց, թե հարևանը հացփոխ, իր ձեռքով տաշտից վերցնում էր, տալի։ Հովհաննես Թումանյան
Հոմանիշներ
խմբագրել- գթություն, գութ, կարեկցանք, կարեկցություն, ողորմածություն, արգահատություն, արգահատանք, գթասրտություն, ողոքանք, բարեգթություն, գորովագթություն, բազմագթություն, առատագթություն, (հզվդ․) բազմողորմություն, ողորմ, ողորմանք, ողորմի
- ողորմաբաժին, սադաղա
- տե՛ս մուրացկանություն
Արտահայտություններ
խմբագրել- ողորմություն անել
- գթալ, գթասրտություն ցուցաբերել՝ ցույց տալ
- ողորմաբաժին տալ ◆ Ողորմություն արեք, պարոն, անտուն-անտեր աղքատին։ (Միքայել Նալբանդյան)
- ողորմություն մուրալ՝ խնդրել՝ ուզել
- ողորմաբաժին խնդրել ◆ Ողորմություն մուրաց և հավաքած դրամովը ալյուր գնելով, ղրկեց սովալլուկ ազգայիններին։ Հակոբ Պարոնյան
- մեկի շնորհներն ակնկալել, ստորաքարշորեն՝ քծնանքով՝ ստրկամտորեն մեկի բարյացակամությանն ու շնորհներին արժանանալու ձգտել
- ողորմություն տալ
- աղքատին՝ մուրացկանին ողորմաբաժին տալ
- ողորմաբաժնի նման՝ արհամարանքով՝ անարգանքով մեկին մի բան տալ՝ շնորհել
- ողորմությանդ մեռնեմ, աստված - աստծու նկատմամբ խուլ դժգոհության՝ զարմանքի և այլնի արտահայտություն՝ նրա հետ կապված հույսը չարդարանալու առթիվ
Ա ներքին հոլովում | ||
Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
Ուղղ. | ողորմություն(ը) | ողորմություններ(ը) |
Սեռ. | ողորմության | ողորմությունների |
Տր. | ողորմության(ը) | ողորմությունների(ն) |
Հայց. | ողորմություն(ը) | ողորմություններ(ը) |
Բաց. | ողորմությունից | ողորմություններից |
Գործ. | ողորմությամբ | ողորմություններով |
Ներգ. | ողորմությունում | ողորմություններում |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։