Հայերեն

ՄՀԱ՝ [vɔrˈnɑl]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ոռնալ

վանկեր՝ ոռ•նալ

Ստուգաբանություն

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *rū-n-` *rēu- բնաձայնական արմատից․ հմմտ․ հին հնդկերեն ruvati «ոռնում է, մռնչում է», հին անգլերեն ryn, ռուսերեն реветь «ոռնալ, մռնչալ»։

Բայ

ոռնոց հանել` արձակել, ուժգին ձայնով կաղկանձել(գայլերի, շների և այլ կենդանիների մասին)
(փխբ․) բարձրաձայն և անախորժ կերպով լալ ◆ Ի՞նչ ես ոռնում:
(փխբ․) ուժգին, միալար և սուր ձայն առձակել, շաչել, շչալ, սուլել ◆ Շչակներն են ոռնում:
(փխբ․) գազազած` կատաղի ձայներ հանել, կատաղորեն գոռում-գոչում բարձրացնել ◆ Քանի անգամ այս քաղաքը՝ զայրացկոտ ու ապստամբ՝ ոռնացած է պատմության դեմ։ Վազգեն Շուշանյան
ոռնոցի նման ուժգին ու սարսռեցնող ձայն հանել՝ արձակել, ոռնոցի նման ձայնով երգել՝ հնչել՝ հնչեցնել մի բան ◆ Քամին էր ոռնում տխուր երգեր։ Մուշեղ Գալշոյան

Հոմանիշներ

կաղկանչել, կնձկնձալ, վնկվնկալ, վնգստալ, (գվռ․)՝ կողկնձել, կուզալ
տե՛ս լալ
(փխբ․) շաչել, սուլել, շչալ, բվալ

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ выть (ru) ‎(vytʹ), взвыть (ru) ‎(vzvytʹ), завывать (ru) ‎(zavyvatʹ), завыть (ru) ‎(zavytʹ), реветь (ru) ‎(revetʹ), взреветь (ru) ‎(vzrevetʹ), зареветь (ru) ‎(zarevetʹ) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։