Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ոտ•նա•վոր•վել

Եվդոկիա, Սեբաստիա՝ քայլել սկսել, ոտք ելնել ◆ Գյուղական կյանքն եռում է. ամենածեր պապերից և ատամնազուրկ պառավ տատերից բռնած՝ մինչև նոր ոտնավորված թոթովախոս մանուկը ամենքն էլ գործում են։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Նիհարը որ ոտնավորվըմ ա հա, գնըմ ա գոմը, ամեն օր Բհարին ... թիմարում։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
ոտքի ելնել, պատրաստվել (մի տեղ գնալու) ◆ Ի՞նչ ես ոտնավորել, կերթանք։ Սահակ Ամատունի
ճանապարհ ընկնել ◆ -Ա՛յ Սաքո, էս ո՞ւր ենք էլի ոտնավորվել, - հարցրեց ճանապարհին յասավուլ Մահմուտը։ (Պերճ Պռոշյան)
ոտ առնել, ոտավոր դառնալ ◆ Կարծում ես, թե հաջողությունը ոտնավորվեց, տունդ մտավ։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Համա չէ՛, սուտը կոտնավորի համա չի գնալ, մին օր կհայտնվի։ (Պերճ Պռոշյան)

Աղբյուրներ

Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։