ոտքել

Հայերեն բարբառային բառ

• ՄՀԱ՝ [vɔtˈkʰɛl]

վանկեր՝ ոտ•քել 

1. ոտքով հարվածել ◆ Ուզում էր արդարանա Գիքորը, բայց խոքը բերանում՝ ապտարկը հասավ, աչքերը կայծակին տվին, գլուխը դիպավ կողքի պատովն ու վեր ընկավ։ Հենց ընկած տեղն էլ սկսեց Բազազը ոտքել: Հովհաննես Թումանյան
2. ոտնահարել, արհամարհել ◆ Բողոքում ենք մենք դրացու Վարմունքի դեմ և՛ չար, և՛ նենգ, Որ ոտքելով ամեն օրենք, Բորբոքում է կռիվ ու վեճ Հին հարևան ազգերի մեջ։ Հովհաննես Թումանյան
3. տրորել, ոտքի տակ տալ ◆ Էհե՜յ, այ թյուրքեր, մի՛ ոտքեք վարըս։ Հովհաննես Թումանյան

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։