ներկայանալ (մոտը գնալ) ◆ Դու տես, թե դուս գալուց ետո ո՞նց պտի նրա ոտը գնամ ու շնորհակալություն անեմ։ (Պերճ Պռոշյան)◆ Ամենքը նրա կարևորությունն էին զգում, ամենքը սիրով նրա ոտքն էին դմում։ (Պերճ Պռոշյան)◆ Աղվորը համառեցավ «ոտքը չերթալ» ու մանավանդ չմտնել (ծառային) խուցը։ Հակոբ Օշական
ներկայանալ (զիջելով․ ստիպված) ◆ «Ինչի՞ ես գնամ նրա ոտքը, մեծը ես եմ, փոքրն՝ ինքը, թող ինքը գա»։ Սերո Խանզադյան◆ Քրեմլինի երկու սյուներեն մեկը՝ ի՞նչպես ոտքը երթա կրոնավորի մը։ Անդրանիկ Ծառուկյան◆ Դուն ալ որ ասանկ ընես եղբորդ, ոտքը երթաս, հաշտվիս, ինչպես ֆեռահ[ուրախ] կ’ըլլա սիրտդ։ ◆ Խե՜ղճ հայեր, ի՞նչ անեին, որ չդիմեին Լազարյանցի ոտքը։ (Պերճ Պռոշյան)
խոնարհվել․ ենթարկվել ◆ Լա՜վ ըրիր, բայց չեմ կրնար ես այդ մարդուն ոտքը երթալ, երբ հանցագործ չեմ։ Գևորգ Աճեմյան◆ Տեր Մամիկոնեից, մի՞թե մենք հենց լուրջ կընդունենք զրադաշտական կրոնը, կամ վեր կկենանք, կգնանք առ ոտս արյաց արքային հանձնվելու։ Դերենիկ Դեմիրճյան
