Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ որ•բե•վե•րի

Ղարաբաղ՝ այրի, ամուսինը մեռած (կին կամ տղամարդ) ◆ -Սովդվաքյար, կնիկ առե՞լ ես թե որփըվերի ես։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ) ◆ Ազապ աղջիկը թողնեմ գամ որփեվրի առնեմ։ Ահ
Վան՝ խեղճ, խղճալի

որբևերի մնալ, այրիանալ, այրի մնալ ◆ Թելլին մնաց որբևերի: ՔՄշ ◆ Իմ իրիկ քանիմ ամիս մեռավ, մանցեր իմ օրբեվերի: (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ) ◆ -Է, Անուշն էլ որֆերի մընաց։ (Ձեռագիր)
որբեվերի փեշն էլ իրան ահ ա (առած), այրի կինը անմեղ տեղն էլ բամբասում են
տաշ էնողի կնիկ հարի իրիկուն որբևերի ա, սուր գործիքով աշխատողները միշտ ենթակա են փորձանքի, վտանգավոր արհեստ ունեցող տղամարդկանց կանանց գլխին միշտ այրի մնալու վտանգ է կախված
որբևարու հարսնիք, առանց նվագածության և խնջույքի կատարվող հարսնիք

Աղբյուրներ

Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։