որդի
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [vɔɾˈdi]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ որդի
վանկեր՝ որ•դի
Ստուգաբանություն
խմբագրելԲնիկ հնդեվրոպական՝ *portuo-` *per- «ծնել» արմատից, որից նաև որթ (հորթ). հմմտ. հին հնդկերեն prthuka- «ձագ, հորթ, տղա», հին հունարեն πόρτις «հորթ, երեխա»։
Գոյական
- ծնողների արու զավակ,
- ընդհանրապես զավակ
- (փխբ․) զարմ, ժառանգ, հետնորդ
- որևէ ժողովրդի՝ երկրիհարազատ ծնունդ, որևէ ժողովրդի՝ հայրենիքի զավակ՝ ներկայացուցիչ
- (փխբ․) որևէ գաղափարի՝ ուսմունքի՝ դպրոցի հետևորդ, աշակերտ
- (կրոն․) երրորդության անձերից մեկը(Քրիստոս)
- գործածվում է իբր կոչական բառ՝ հասակավորի կողմից երիտասարդ անծանոթի դիմելիս
- նույնը՝ որպես հասակավոր մարդու կողմից երիտասարդին դիմելու մտերմական եղանակ
Հոմանիշներ
խմբագրել- զավակ, տղա, մանչ (արևմտհ․) (արու զավակ)
- զավակ, երեխա (ընդհանրապես)
- տե՛ս զարմ, ժառանգ
- ուրջու
- տե՛ս հետևորդ
Արտահայտություններ
խմբագրել- որդին թորգոմա՝ Հայկա (հնց․)- հայեր
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։