Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ որք

Մալաթիա՝ այգու՝ արտի տակ՝ վերջը՝ ներքև ◆ Գնաց, մարգերի ջուրը կտրեց. պոլոճըկի վրա արուց. էն էլ ջրեց ու բաց թողեց ափան վրա ու ինքը քաշվեց, գնաց հիքու որքը (ներքև)։ (Պերճ Պռոշյան)
ամանների տակ, ոռք ◆ Բերին մի հին, որքը ծակ քաղլակ դրին տան մեջտեղը։ (Պերճ Պռոշյան)
Սվեդիա՝ մի բանի տակ
Քեսաբ՝ խորք
Թբիլիսի՝ ծայր, վերջ ◆ Էս անդեր թվանքն էլ կես փութ կուլի ու գլխեն կցած ինչրու վուրքը ժանգֆոտած էր։ (Խաթաբալա)
Արարատյան՝ ստորոտ ◆ Էդ սարի որքումը մի էր կար։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)

Աղբյուրներ

Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։