ուղղագրություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [uʁːɑɡɾutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ ուղղագրութիւն
վանկեր՝ ուղ•ղագ•րութ•յուն
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- տվյալ լեզվի գրության կանոների ամբողջությունը
- ուղղագրական համակագ՝ սիստեմ, հնչյունագրական՝ ավանդական ուղղագրություն
- սրբագրություն, շարվածքի մեջ թույլ տված սխալները հայտնաբերելն ու ուղղելը
- շարվածքի առանձին հանված դրոշմվածք՝ սրբագրական ուղղումներ կատարելու համար
- սրբագիր լինելը, սրբագրի զբաղմունքը
- սրբագրված շարվածք
Հոմանիշներ
խմբագրել- սրբագրություն, ուղղում, շտկում, սրբագրում
- մաքրագրություն, պարզագրություն
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։