ուղուրին
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ու•ղու•րին
- Ղարաբաղ՝ համար, սիրույն խաթեր, ի սեր մեկի՝ մի բանի ◆ Ընչի՞, ես էս գեղումը հարկատու չե՞մ ո՞ր մեկիցդ եմ պակաս, շապիկս կծախեմ վարժապետի ուղուրին մատաղ տանք (Պերճ Պռոշյան) ◆ Օհան... օլաճամալը էնոր ուղուրին խարճեց (Թլկատինցի)
Արտահայտություններ խմբագրել
մալը
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։