ունջուկավեր
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ուն•ջու•կա•վեր
- Ղարաբաղ՝ ականջավոր, ականջ(ներ) ունեցող ◆ Ծեր շան ունջուկնեն կըտրալ ըք, մեր շոնը ընջուկավեր ա։
- ականջակալներ ունեցող (գլխարկ) ◆ Ցորտ ա, մին ունջուկավուր փափաղ տիր կլխետ ։
- երկարականջ, էշ ◆ Առռե լափ ունջուկավուր ըս, պա էտքան պանը կլխու չըն իննիլ։ (փխբ․)
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։