Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [uʃɑbɑɾd͡zutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ու•շա•բար•ձութ•յուն 

Ստուգաբանություն խմբագրել

Գոյական

  1. (բժշկ․) հիվանդագին վիճակ , որի ժամանակ զգայությունն ու կամական շարժումները դադարում են , ուշաթափություն (կատալեպսիպ)

Հոմանիշներ խմբագրել

  1. տե՛ս ուշագնացություն

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել