ուստութին
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ուս•տու•թին
- Թբիլիսի, Կարին, Ջավախք, Համշեն՝ տե′ս ուստոթուն
- Թբիլիսի՝ ուսուցչություն
- Համշեն՝ հնարամտություն, խորամանկություն ◆ Աղվեսն ու գել խորուրդք էրին, թե դուշմընութենով չընք կռնա զէշ ուտի, պետք է ուստութեն արնինք ձեռք մի։ Հժհք ◆ Տուն գայնաս նա անուն ուստութինով մը խափա՝ օննըցաձը ափնըմն առ։ (Ձեռագիր)
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։