ուրագ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [uˈɾɑɡ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ ուրագ
վանկեր՝ ու•րագ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Փոխառություն՝ ակկադերեն uraku(m) «մի հատիչ (ուրագ)»։
Գոյական
- հյուսնական տաշող գործիք կացնի նման, բայց բերանը կոթի լայնական (և ոչ կացնի բերանի պես կոթի երկայնական) դիրքով և փոքր ինչ թեքված դեպի ներս
- (փխբ․) միշտ իր կողմը տաշող՝ միայն իր մասին մտածող մարդ
- (նորբ․) վաղր, տապար, սակր
Հոմանիշներ խմբագրել
- դակու
- տե՛ս քարուրագ
Արտահայտություններ խմբագրել
| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | ուրագ(ը) | ուրագներ(ը) |
| Սեռ. | ուրագի | ուրագների |
| Տր. | ուրագի(ն) | ուրագների(ն) |
| Հայց. | ուրագ(ը) | ուրագներ(ը) |
| Բաց. | ուրագից | ուրագներից |
| Գործ. | ուրագով | ուրագներով |
| Ներգ. | ուրագում | ուրագներում |
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։