ուրիշ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [uˈɾiʃ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ու•րիշ 

Դերանուն

1. այլ, ոչ նույն ◆ Ուրիշ աշուղ կասե աշխարհի խաղը, ինչ որ ես չեմ ասե- նա կասի վաղը։ Եղիշե Չարենց
2. տարբեր, այլ հատկանիշներով բնորոշվող ◆ Հիմա ուրիշ եմ ես, հիմա ուրիշ ես դու։ (Գարեգին Սևունց)
3. ինչ-ինչ, որոշ, այլ ◆ Ուրիշ հանգամանքներում նա գուցե և լռեր, բայց այս դեպքում նա չկարողացավ իրեն զսպել։ Եր
4. հոգնակի` ուրիշներ: թվարկվածներից բացի նաև այլ անձինք ◆ Մի քանիսը նստել էին, մի քանիսը դեռ շարունակում էին կանգնած վիճել, ուրիշները նայում էին խաղացողներին։
5. կողմնակի` օտար մարդ(իկ) ◆ Ինչո՞ւ մեզ վերաբերող գործերը ուրիշներին ես պատմում։
6. գործածվում է եղանակավորող բառի իմաստով` հիացմունք արտահայտելու համար ◆ Սանամի աղջիկն ուրիշ էր։ (Խաժակ Գյուլնազարյան)

Հոմանիշներ

1. այլ, մյուս
2. տարբեր
3. այլ, որոշ, ինչ-ինչ
4. կողմնակի, օտար

Արտահայտություններ

1. ուրշի ապուրին աղ գցել - տե՛ս օգնել, սատարել
2. ուրիշ բան է
   1. խնդիրը տարբեր է` այլ բնույթ կստանա, եթե
   2. արտակարգ բան է, հիանալի է, սքանչելի է
3. ուրիշ բան է, եթե - խնդիրը տարբեր է` այլ բնույթ կստանա, եթե
4. ուրիշ խոսքով - այլ խոսքերով ասած, այլ կերպ արտահայտվելով` բացատրելով
5. ուրիշ կերպ
   1. այլ կերպով` եղանակով
   2. այլ բնույթ` վախճան` ելք ունենալով
6. ուրիշ տեղ
   1. այլ վայրում
   2. այլ միջավայրում, այլ մարդկանց մոտ
   3. կողմնակի` օտար մարդկանց միջավայրում` մոտ
7. ուրիշի բերանով հաց ուզել` ուտել - ուրիշի խոսքով շարժվել
8. ուրիշի (ուղղակի կամ անուղղակի) խոսք - խոսողի` հեղինակի կողմից ուղղակիորեն կամ վերապատմելով մեջ բերվող ուրիշի միտք` արտահայտություն
9. ուրիշի խոսքով շարժվել - ուրիշի թելադրանքով վարվել

Բաղադրյալ բառեր
ուրիշել ուրիշ-ուրիշ

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ другой (ru) ‎(drugoj), иной (ru) ‎(inoj), кто-то (ru) ‎(kto-to) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։