չադիր
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [t͡ʃʰɑˈdiɾ]
վանկեր՝ չա•դիր
- Արարատյան, Ղարաբաղ՝ վրան ◆ Թամքած ձին ... միշտ պատրաստ է նրա չադրի առջև։ (Րաֆֆի) ◆ Աղասին մտածման մեջ ընկած, աչք ու ունք կիտած չադիրը մտավ։ (Խաչատուր Աբովյան) ◆ Չատըր մ՛ունի սոն չունի (հանելուկ. երկնակամար)։
- թութ թափ տալու մեծ սփռոց՝ սավան
Արտահայտություններ
խմբագրել- չադր տալ
- չադիր տալ
- չատր զարկել
- չատր վեր տալ, վրան խփել, վրան զարկել ◆ Չադր եմ տվե սարին, Վադա եմ կտրե տարին։ Ահ ◆ Ով որ հարուստ ա, չադր ա տալի։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Ախպերներ ծիեր զարկին չայիր, կերան խման, չատըրներ զարկին պառկան։ (Գարեգին Սրվանձտյան) ◆ Վիզերն ասեց. -Թաքավորը ետացավ, չատըրը վեր տվեք։ Հժհք
- չադր-խեվաթ, Մոկս՝ վրաններ ◆ Քանի մ՛երկինք աստղ կը ճըլվըլա, ընցկում չադր-խեվաթ զարկին Լուռա դաշտ դրին, նստան։ Սասնա ծռեր
- չատըր ծաղիկ, Սեբաստիա՝ (բսբ․) բաղեղ
Աղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։