Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ չա•թին 

  1. Մուշ, Ալաշկերտ՝ դժվար ◆ ԵԵս կվերցնեմ, ինչ որ չաթին բան կա, ես կանեմ։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ) ◆ Խոզի իմ թագավորուտեն հ'ուզեր, ես կիտինք քզի, թաքիլան էտ չատին բան ընծի չըսեր։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ) ◆ Կըսե կը. Օղուլ, դու օր էնտեղ էրթաս՝ չաթին կազատվիս։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)

Արտահայտություններ

խմբագրել
  1. չաթին տեղ կապել (մեկին) Կարին, Բասեն՝ - դժվար դրության մեջ դնել, անելանելի վիճակի մեջ դնել ◆ Դու չաթին տեղ ընձի կապեցիր։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
  2. մորուս թողել ղոլա յա, ամա կնտել չատին ա - գործ հանձն առնելը հեշտ է, կատարելը՝ դժվար

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։